Voor de buitenwereld leek het leven op de boerderij heel gewoon. De man in huis was echter niet Johans vader, maar zijn oom. Wie zijn vader wel was en waar die gebleven was, wist hij niet. Daar werd ook niet over gesproken.”En dan begin je te fantaseren. Misschien zit het zus of zit het zo. Dat maakt je wel eenzaam en dus soms ook niet zo gelukkig”, stelt Veenstra. Pas na de dood van zijn moeder, toen Johan al 50 jaar oud was, werd het raadsel voor hem opgehelderd. Toen merkte hij ook dat het in het dorp bekend was: “Iedereen wist het, behalve ik.”Zijn echte vader was een onderduiker die destijds enige tijd bij hen in woonde. Johan heeft zijn vader nooit ontmoet, maar wel verschrikkelijk gehuild toen hij de naam van zijn vader in een rouwadvertentie in de krant las. “En dat om een man die ik nooit gekend heb en met wie ik nooit gesproken heb.”
Bron: Omrop Fryslân
in Cultuur
Het levensverhaal van Johan Veenstra: “Eenzaamheid was de rode draad”
